Kapag may nobyo o nobya na ang kaibigan mo, kadalasan, binibigay na niya ang oras niya sa taong minamahal niya at naiiwan ka na lang diyan sa isang tabi. Sino nga naman ang hindi magpaparamdam ng kanyang pagmamahal sa nobyo o nobya niya, eh sa laki at lawak ng mundong ito, sinuwerte ka na mahanap mo ang kapares mo at minamahal ka rin niya.
Noong nagkabalikan sila ng dati niyang nobya, lumayo ako kay AJ (di tunay na pangalan). Malapit ang loob ko kay AJ, para na kaming kambal-tuko noon kahit minsan-minsan, nag-aaway kami at di nagpapansinan ng ilang linggo. Lumayo ako, kasi naiisip ng mga tao sa paligid na mas bagay sila sa isa't isa. At hindi siya nababagay sa isang tulad ko. Mas mabuti na rin ang ganoon. Kasi may kakaibang kirot sa loob eh (OMG so mushy). Malungkot ang buhay kapag wala siya eh. Nakakainis ang mga panahong iyon. Kahit magsubsob man ako sa pag-aaral, wala ring nagagawa. Kasi nakikita ko rin siya palagi, sa harapan ko siya nakaupo. *facepalm* Pero nakipag-break yung babae sa kanya pagkatapos ng ilang linggo sa di alam na kadahilanan. @__@ (Bakit may ibang lalaking matagal mag-move on? Ang lakas ng tama ko sa lokong yun.)
Noong isang taon naman, ang pinakamalapit kong kaibigan ay nagka-nobyo, for the first time! (Naunahan ako ha ha.) At ako ang huling nakaalam. @__@ Siyempre, lovey-dovey sila dahil sa wakas, natutunan na niyang mahalin ang taong mahal siya. Pinili niya ang taong mahal siya kaysa sa taong mahal niya. Ang gulo ko di ba? Ha ha. Ako naman ang nag-iisa, walang kaalam-alam ngayon sa buhay niya. Abala siya sa OJT, sa theses, sa kung anu-anong presentations, at siyempre, sa love of her life. Hindi ako nagtatampo o nagtatanim ng sama ng loob sa kanya. Masaya ako para sa kanya hangga't masaya siya sa piling niya.
Ano nga ba ang sense ng entry na ito?
Wala lang. Nag-kuwento lang ako. Ha ha.
Sa totoo lang, hindi ko alam kung magiging tulad ako ng kaibigan ko kung sakali. Pero ito ang sisiguraduhin ko, hindi lang iikot ang mundo ko sa taong mamahalin ko. :D
Noong nagkabalikan sila ng dati niyang nobya, lumayo ako kay AJ (di tunay na pangalan). Malapit ang loob ko kay AJ, para na kaming kambal-tuko noon kahit minsan-minsan, nag-aaway kami at di nagpapansinan ng ilang linggo. Lumayo ako, kasi naiisip ng mga tao sa paligid na mas bagay sila sa isa't isa. At hindi siya nababagay sa isang tulad ko. Mas mabuti na rin ang ganoon. Kasi may kakaibang kirot sa loob eh (OMG so mushy). Malungkot ang buhay kapag wala siya eh. Nakakainis ang mga panahong iyon. Kahit magsubsob man ako sa pag-aaral, wala ring nagagawa. Kasi nakikita ko rin siya palagi, sa harapan ko siya nakaupo. *facepalm* Pero nakipag-break yung babae sa kanya pagkatapos ng ilang linggo sa di alam na kadahilanan. @__@ (Bakit may ibang lalaking matagal mag-move on? Ang lakas ng tama ko sa lokong yun.)
Noong isang taon naman, ang pinakamalapit kong kaibigan ay nagka-nobyo, for the first time! (Naunahan ako ha ha.) At ako ang huling nakaalam. @__@ Siyempre, lovey-dovey sila dahil sa wakas, natutunan na niyang mahalin ang taong mahal siya. Pinili niya ang taong mahal siya kaysa sa taong mahal niya. Ang gulo ko di ba? Ha ha. Ako naman ang nag-iisa, walang kaalam-alam ngayon sa buhay niya. Abala siya sa OJT, sa theses, sa kung anu-anong presentations, at siyempre, sa love of her life. Hindi ako nagtatampo o nagtatanim ng sama ng loob sa kanya. Masaya ako para sa kanya hangga't masaya siya sa piling niya.
Ano nga ba ang sense ng entry na ito?
Wala lang. Nag-kuwento lang ako. Ha ha.
Sa totoo lang, hindi ko alam kung magiging tulad ako ng kaibigan ko kung sakali. Pero ito ang sisiguraduhin ko, hindi lang iikot ang mundo ko sa taong mamahalin ko. :D
No comments:
Post a Comment